M'n naaimachines door de jaren heen

(m'n huidige machine, foto afkomstig van de Pfaff site)
  

 Zo trouw als ik ben aan m'n lockmachine zo wispelturig ben ik geweest als het op naaimachines aankomt. 

Een rode draad is er wel en dat is het merk Pfaff. In de tussentijd heb ik ook met veel plezier op Brother machines gewerkt maar ik begon met een Pfaff en die staat sinds oktober 2014 weer op m'n naaitafel. Daarnaast is er nog een ander punt dat steeds terugkomt en dat is de keuze tussen mechanisch en computergestuurd, waar ik inmiddels gelukkig wel uit ben.

M'n huidige machine is de Pfaff expression 3.2 en voorlopig heb ik absoluut geen plannen om deze in te ruilen. Deze machine heeft eigenlijk alles wat ik wil, er zijn zoveel mogelijkheden die ik nog niet benut heb en als ik ooit wil gaan quilten (stille wens) kan ik met deze machine ook perfect uit de voeten. De machine is oersterk maar heeft ook veel fijne foefjes, prachtig licht en ontelbaar veel steken. Natuurlijk is er altijd meer en uitgebreider (en veel duurder) maar op dit moment ben ik hier heel tevreden mee.

Maar het begon allemaal in 1999, ik kocht toen mijn eerste naaimachine. Eigenlijk met de insteek om wat simpele dingen te maken, gordijnen, een kussenhoesje,recht-toe-recht-aan werk, af en toe iets repareren.
Zonder enige voorbereiding gingen we (mijn man en ik) naar een klein hobbywinkeltje in de stad die ook een paar naaimachines verkocht. Er was vrij weinig keuze, ik geloof dat er 2 of 3 types Pfaff van de hobby serie stonden en ik koos de simpelste. Een 4 staps-knoopsgat en niet al te veel steken. Perfect voor wat ik ermee wilde.......dacht ik.

Want in 2000 begon ik serieus met kleding maken, ik was in verwachting van onze eerste en begon met positiekleding, rokken, broeken. Ik heb geen naailessen gehad, wel werd thuis en in mijn familie altijd al kleding gemaakt dus ik heb het allemaal van dichtbij gevolgd en daar toch wel veel van opgestoken. Ik kocht een Knipmode en het Knip handboek waar ik heel veel aan heb gehad en ik begon. Met vallen en opstaan leerde ik en toen Jack geboren is ging ik van alles voor hem maken.
Veel broekjes maar ook jasjes en daarmee liep ik letterlijk vast met de machine die ik had.
Er zat geen power in om over naden van spijkerstof heen te naaien bijvoorbeeld en hij liep vaak vast met een warboel van draden in het spoelhuis. Het was tijd voor een nieuwe machine en deze keer ging ik me beter voorbereiden. Ik was even klaar met het merk Pfaff (uiteindelijk bleek dat onterecht, volgens de dealer waar ik m'n Pfaff hobby inruilde was dit een maandagochtendgeval, absoluut niet representatief voor het merk)

 

(foto geleend van internet)

 

Omdat ik inmiddels al een lockmachine van het merk Brother had en deze heel goed beviel wilde ik van dat merk ook een naaimachine. Op naar een -deze keer beter gesorteerde- naaimachinewinkel. Ik heb verschillende machines mogen proberen en deze moest het worden. Wederom met een 4 staps-knoopsgat, maar dit was wel een verademing, deze machine was een stuk sterker. Het zal eind 2001 of begin 2002 zijn geweest dat ik deze Brother PX-200 kocht. Ik heb hier altijd met veel plezier op gewerkt. In de tijd dat ons tweede kindje kwam (2004) heb ik veel decoratie voor de babykamer hierop gemaakt,  heb deze tot 2007 in mijn bezit gehad. Hier een paar voorbeelden van wat ik in die tijd zoal maakte, zitzakken o.a., maar ook deze lapjesdeken bijvoorbeeld uit 2004.

(eigen foto)

 

Maar ondertussen was ik op het internet lid geworden van allerlei naaifora (en de oude Yahoo mailing lists, wie kent ze nog) en ik las ook veel op Amerikaanse sites over naaimachines. En ergens bleef die interesse in Pfaff en dan met name het IDT waar ik over las, maar Husqvarna leek me ook heel degelijk.

Ik had al eens voorzichtig geinformeerd bij een Pfaff/Husqvarna dealer maar die wilde m'n Brother niet inruilen voor een nieuwe Pfaff of Husqvarna. Ik wilde heel graag een dealer dichtbij huis op dat moment dus ik was een beetje beperkt. Zowiezo moet je met dat inruilen heel veel geluk hebben heb ik wel gemerkt, de ene dealer is de andere niet.

Hij had wel een 2e hands Husqvarna staan voor een leuke prijs, een Prisma uit de 900 serie, exacte nummer weet ik niet meer. Dat was op zich wel een fijne machine. Maar het leuke van deze dealer was dat de waarde van de machine vast bleef, je kon dus upgraden naar een andere 2e hands machine en dan hoefde je alleen bij te betalen en de oude machine weer in te leveren.

Toen ik daar een keer een oude Pfaff zag was ik verkocht. Deze werd het, de 1209. Supersterk, met IDT....mijn droom kwam uit. Het was natuurlijk echt een oudje, maar wat een kracht zat daarin.

We praten nu over 2006.

Helaas had de machine een groot nadeel, het was zo'n ontzettende muffe machine, daar was ook niks aan te doen, hoorde erbij volgens de dealer.

De overheersende kringloopgeur ging me steeds meer tegenstaan, waardoor ik steeds vaker teruggreep naar m'n Brother PX-200.

Nu had ik 2 opties, ik kon deze Pfaff upgraden tegen een andere 2e hands machine. Of ik zou deze kunnen verkopen en dan m'n Brother PX-200 inruilen tegen een modernere nieuwe Brother. Ik koos voor het laatste, de Pfaff werd verkocht aan een liefhebber die precies dit model zocht en ik ruilde de Brother in tegen onderstaande computer Brother, de Innovis 50.

Dit was in november 2007 en tot november 2012 heb ik hier heel veel kledingstukken mee gemaakt. Echt een superfijne machine. Vanaf het moment van aanschaf ben ik in dit boekje bij gaan houden wat ik allemaal heb genaaid. Zodoende weet ik dat in die 5 jaar 227 stuks kleding/gordijnen/woondeco etc. heb gemaakt met deze machine. Heeft z'n geld wel opgebracht dus....

Ik heb 'm ook nog steeds, ik doe 'm echt niet weg. De kinderen mogen 'm gebruiken als ze willen, het is m'n back-up machine en ook als ik een klusje buiten de deur heb is deze sneller in m'n auto gezet dan m'n zware Pfaff. Nog steeds vind ik het automatisch knoopsgat van deze machine prachtig.

Heb in de tussentijd, 2010, nog wel een reserve machine bij de kringloop gekocht, deze Singer, maar die heb ik in 2012 weer van de hand gedaan.

Op dat moment keerde ik namelijk weer terug bij Pfaff. Voornaamste reden was toch een dikke winterjas waar ik mee bezig was en waar het bij de dikke naden niet helemaal soepel liep met de Brother.

Het werd een mechanische Pfaff, de Select 150. Hele fijne machine, in bijna 2 jaar 67 stuks op gemaakt. Supersterk, als je er meer over wilt lezen kan dat in deze blogpost. 

Inmiddels werd het oktober 2014, ik had een klein meevallertje en wilde dat op een voor mij leuke manier investeren. Dit was het moment dat ik mijn Select 150 kon inruilen voor een computergestuurde (want dat had ik stiekem toch wel gemist), de dealer in de buurt wilde er helaas bijna niets voor geven (had ik maar gelijk een dure computergestuurde machine moeten kopen volgens hem, tja, je moet leven met de mogelijkheden die je hebt denk ik dan en niet alles kan altijd maar)

Op dat moment heb ik losgelaten dat ik een dealer in de buurt wilde, ik ben verder weg gaan kijken. En met resultaat want ik trof op een uur rijden een zaak aan die bijna de originele prijs van de Select gaf als inruil. Ik had keuze uit verschillende computergestuurde Pfaffs (want het IDT wilde ik echt niet missen) maar ging voor de expression 3.2. Die had en heeft alles wat ik wil. Klik voor de blogpost over de aanschaf van deze machine. 

En nu is de cirkel weer rond, helaas heb ik de laatste tijd veel minder genaaid dan ik zou willen maar ik heb het plan het weer als vanouds op te gaan pakken. De woonkamer is na het kluswerk van vorige maand bijna aan kant, m'n naaihoek ligt er mooi opgeruimd bij, de nieuwe patrooninspiratie komt eraan en ik heb er weer zin in.

Lang verhaal maar de eindconclusie is toch dat ik een Pfaff-fan ben, maar mocht het ooit moeten zal ik het ook helemaal niet erg vinden om weer op een Brother te moeten naaien.